Kleur, klankkleur?

Twee stellingen hoorde ik tijdens het kunstcafé met het thema kleur.

“Wit is de kleur waar alle kleuren inzitten”.

“Wit is geen kleur”.

Samen met Laura Stone – Another Time Duo – werd ik gevraagd voor het muzikale intermezzo tussen de twee lezingen tijdens het kunstcafé. Het thema was kleur. 

In eerste instantie komt mij als musicus natuurlijk de klankkleur van het instrument. Bij de alt-dwarsfluit welke ik bespeel verheug ik me altijd weer op de zo diverse mogelijkheden een klank te voorschijn te toveren.

Een ruwe klank, een compacte klank, een klank met veel lucht, een klank gevuld met de klank van mijn stem, een plopje of een flopje, er is zoveel mogelijk. De klanken kunnen variëren van heel zachte whistle tonen tot een ritmische klank met beat boxen. Ook bij piano door Laura bespeeld zijn de diversiteiten mogelijk. Ze worden op andere wijze uitgelokt.

Maar wat is dan wit, een witte klankkleur? Een toon waar alles inzit of misschien de leegte, de rust tussen de tonen? Het kan voor iedereen weer anders zijn, zoals de twee hierboven genoemden stellingen. Juist de verschillende zienswijzen over het onderwerp maken het gesprek erover boeiend.

Wij, Laura en ik, hebben tijdens ons intermezzo ervoor gekozen met de klankkleuren van onze instrumenten een kleur uit te beelden. Lichtgroen, de kleur van het bos in het voorjaar of rood en blauw, een heel actieve kleur en een rustgevende kleur. Uitbeelden van een kleur kan op verschillende wijzen gebeuren; Er zijn mensen die tonen horen bij kleuren of je kan via gevoelens en emoties die de kleur oproepen naar een klankmuziek komen. Of je kijkt naar spreekwoorden en gaat daarover verder borduren. Zoals “wit om je neus” voor als je bang bent of “iets zwart op wit hebben”, dan staat het echt op papier.

Laura en ik gingen uit van de gevoelens en gedachten die een kleur in ons oproept.

Groen, een lichtgroen, is voor mij speelsheid, vrolijkheid, diep ademhalen.

Rood, een vel rood: kracht, wakkerheid, “Aufmerksamkeit”, moed en daad.

Blauw, een kobaltblauw: onderdompelen in het hier en nu, opgaan in het moment, “in die Ferne schweifen”, water en hemel komen bij elkaar.

Met muziek kan je net zo spelen als met kleur. De momenten die gevuld worden met muziek klinken na van binnen. 

In de volgende blog ga ik hier dieper op in.