‘Deze week heb ik voor het eerst van m’n leven samen met iemand anders geïmproviseerd. Tot nu toe had ik zoiets wel eens gedaan, in m’n eentje in de kamer. Maar mijn gene over dat ik niet verklank wat ik bedoel was altijd te groot om het ook te doen met andere mensen er bij.
Veronika hielp mij daarover heen zonder dat we er over gesproken hadden. Ze stelde eerst wat simpele oefeningen voor.
En terwijl we er mee bezig gingen, zij op haar fluit en ik op mijn viool, viel mijn idee van ‘ik moet het goed doen’ gewoon weg.
Wat een bevrijding! En daarmee dus ook een uitdaging en handreiking om gewoon te doen wat er in je op komt.
Daarbij hielden we ons alleen aan de afspraken die bij die oefeningen hoorden. In 1 oefening gebruikten we bijvoorbeeld slechts 3 tonen.
Dat lijkt een enorme beperking, maar dat geeft tegelijkertijd zo’n enorme vrijheid!
Dan maak ik me ineens niet meer druk over de dissonanten, maar geniet van de spanning die dat oplevert!
Wat een fantastisch experiment! En wat gaaf om dit te ervaren.
We eindigden met een thema: de Nederlandse zomer. Het was dikke pret toen bleek dat we samen in een geweldige onweersbui met bliksem en veel regen terecht waren gekomen. En zoals dat zomers vaker gaat: het eindigde met steeds langzamer vallende druppels.
Heerlijk! Dit smaakt naar meer!’
Marianne