Resoneren – communiceren

Wat in mij opkwam was communiceren. De instrumenten communiceerden met elkaar en met mij. Hoe functioneert dat tijdens communicatie tussen mensen en in de wereld?

Een klein tussenstapje. Ik zocht naar de oorsprong van de woorden communicatie en resonantie en kwam het volgende tegen op Wikipedia.

Communicatie is een activiteit waarbij levende wezens betekenissen uitwisselen door op elkaars signalen te reageren. Het Latijnse woord communicare slaat terug op “iets gemeenschappelijk maken”.
Resonantie (Latijn: resonare, weerklinken) is een natuurkundig verschijnsel dat voorkomt bij trillingen. Een trillend voorwerp kan een ander voorwerp in trilling brengen, doordat de trillingen via een tussenstof worden doorgegeven. Als dit andere voorwerp in het ritme van de oorspronkelijke trillingen gaat meetrillen, wordt dat verschijnsel resonantie genoemd.
‘Resonantie is het vanzelf mee trillen met een andere trilling.’

Voor mij bijzonder was het volgende:

Een alledaags voorbeeld van resonantie is: schommelen
Een schommel is een speeltoestel.

Als iemand op een schommel op willekeurige momenten een zetje geeft, dan gebeurt er niet veel. Maar als de schommelaar telkens precies op het juiste moment een klein zetje geeft, kan hij hoog zwaaien. Dat komt doordat de schommel de energie van elke zet behoudt (behoudens een klein verlies door wrijving) en bij de juiste timing de energie van elke zet steeds bij de beschikbare energie wordt opgeteld. De totale energie (die bestaat uit de som van de bewegingsenergie en de potentiële energie in het zwaartekrachtveld) neemt zo voortdurend toe.

Foto, op schommel, archeologisch museum in Herakleion (1450-1300 v.Chr.)

Trouwens mijn lievelingsspel toen ik klein was, was schommelen. Ik werd er zo blij van, met de schommel mee te swingen, steeds hoger en hoger tot de hoogste tak van de boom waar de schommel aan hing en tot ik de hemel en de wolken kon zien. En alles uit eigen kracht met hulp van de schommel.

Weer terug naar communiceren. Bijna iedere communicatietrainer zegt dat 80 – 90% van de communicatie niet via woorden loopt, wel via stemgeluid, uitstraling en mimiek. Daar heb je het, uitstraling is volgens mij een soort van trilling / energie die je de wereld instuurt. Daarop kan iemand mee-resoneren of niet.

Ken je dat gevoel, dat je in een gesprek bent en alles loopt zonder moeite? Je spreekt met elkaar, begrijpt en inspireert elkaar. De tijd vliegt voorbij en je gaat met veel energie uit het gesprek. Het omgekeerde heb je zeker ook al eens beleeft, je ontmoet iemand, het gesprek komt niet echt op gang, er blijft een onbehagelijk gevoel achter.

Mensen resoneren net zo als instrumenten in zichzelf en met elkaar en de omgeving. Het begint al met het stemgeluid dat door de trilling van de stembanden in verhouding met de ademlucht ontstaat. Kan je de trillingen van de ander voelen en oppakken, misschien versterken? Je zet je zintuigen open en je luistert wederzijds zonder oordeel. Er ontstaat een goed gesprek, een goede ontmoeting. De communicatie verloopt als de golven van de zee aan het strand. Resoneer je niet met elkaar, dan botsen de trillingen tegen elkaar of verminderen elkaar. De communicatie komt moeilijk op gang en het wordt misschien eerder een woord-gevecht.

Door open te blijven en flexibel om te gaan met je “empfindungen” (sensaties) leer je efficiënter communiceren. Dit kan je op verschillende manieren ontwikkelen, éen ervan is door oefenen van vrije improvisatie. Door te leren vrij improviseren, met een instrument of je stem leer je jezelf beter kennen en kun je vrijer en makkelijker communiceren.